O bramie, kt�r� przekroczymy wszyscy, by zapomnie� o tym co jest z�e, by cieszy� si� wieczno�ci�...

Zgłębianie indiańskiej duszy jest jak nurkowanie w kowadle – najczęściej boli od tego głowa.

M�wi� o rado�ci i spotkaniu z Bogiem, bo to by� godny pogrzeb, cz�owieka kt�ry nigdy nie zap�aka�. Czu�em, �e �egnamy kogo� wielkiego i by�em dumny, bo Damian by� moim przyjacielem. Czterech pot�nych m�czyzn wynios�o trumn� przed ko�ci�, pocz�wszy od rodziny, p�niej znajomi i tak�e gdzie� my szli�my za ni�. Droga na cmentarz prowadzi�a ulicami, spokojnymi, pe�nymi drzew, a niewielki ruch samochodowy zatrzyma� si�, kiedy przemierzali�my je. Wszystko nagle ucich�o, nie by�o s�ycha� �adnych rozm�w, ka�dy szed� w jakim� zamy�leniu. Chwila refleksji, zadumy, sam na sam ze sob�, moment kt�ry stawia tak wiele pyta�, sk�ania do szukania odpowiedzi. Chmury sta�y si� g�ste, zacz�o pada�. Krople uderza�y o li�cie i dok�adnie pami�tam ich d�wi�k, by� taki koj�cy, jak muzyka nieba. Szli�my dalej, ku nieuniknionemu przeznaczeniu. Tworz�c czarny korow�d, kt�ry m�wi� swoj� barw� o �a�obie i o �alu. Wydawa�o si�, �e niekt�rzy p�acz�, chocia� mo�e to tylko deszcz sp�ywa� po ich twarzach, ale to co� znaczy�o. W takich momentach zapomina si� o rodzinnych wa�niach i o wszelkich sporach. Widzisz krucho�� ycia i dlatego mo�e nie warto, nie warto traci� czasu na wszystkie zb�dne sprawy. Przecie� mo�e nie by� jutra, czemu nie obdarzy� przypadkowych ludzi swym u�miechem, czemu nie pojecha� dzi� na koniec �wiata. Wida� takie my�li, w tym pi�knym dniu, chyba tylko w tym pi�knym dniu, wida� takie my�li, ale ju� jutro zapomnimy, czas uleczy rany, a my powr�cimy do �wiata nienawi�ci. Po�o�yli trumn� nad grobem na dw�ch palach. To ju� s� ostatnie s�owa i ostatnie po�egnanie, ludzie coraz mocniej p�acz� albo coraz mocniej pada. Ksi�dz zamyka drog�, twoj� ziemsk� drog�, teraz spoczniesz w tej mogile, by�my mogli Ci� odwiedza� i nigdy nie zapomnie�. Jeszcze tylko par� s��w, opuszczaj� Ci� do do�u, symbolicznym prochem posypuj�, zasypuj�. Teraz dobrze wida� kto zap�aka�, s�ycha� szlochy twojej mamy, w oczach Marka �al, Marcin pochylony w r�kach trzyma� kwiaty, a w mojej g�owie twoje s�owa - �Kiedy� przyjdzie taki dzie�, �e zwyci�ymy. Usi�dziemy wtedy wszyscy razem, kiedy noc zapadnie i wspomnimy ca�� drog�, kt�r� musieli�my przej��. B�dzie to nasz wiecz�r, b�dzie to wiecz�r naszej historii, a przede wszystkim b�dzie to noc z przyjaci�mi� To chyba wtedy pierwszy raz przesz�a przeze mnie my�l, kt�ra by�a zbyt odwa�na, bym m�g� j� g�o�no wypowiedzie�. Dr�czy�em si� i pr�bowa�em zrozumie�, widzia�em wszystko innymi oczami, patrzy�em jakbym szuka� swego serca i ta my�l, kt�ra mog�a wiele zmieni�, nawet mnie. Grabarze zakopali trumn� i przykryli j� marmurow� p�yt�. W ziemi� wbili tabliczk� oznaczaj�c� miejsce spoczynku. Ludzie k�adli wie�ce, podchodzili i �egnali Damiana. Przysz�a na nas kolej, z�o�yli�my ten ostatni ho�d, k�ad�c kwiaty powiedzia�em - Eegnaj bracie. Wyszli�my poza bramy cmentarza i zmierzali�my w�sk� alejk� do dom�w. By�o nas tylko trzech. - Zastanowi�em si� nad tym, o czym rozmawiali�my wczoraj - przerwa� cisz� Marcin, a my zacz�li�my uwa�nie s�ucha� - Trzeba sko�czy� z dragami. Mia�e� racj�, wraz z odej�ciem Damiana wiele spraw przesta�o mie� jakiekolwiek znaczenie. Nie mo�emy kontynuowa� walki, kt�ra straci�a sens. Wcze�niej walczyli�my o co� razem, w czterech. Mieli�my cele takie jak samoch�d, wakacje czy wypad wieczorem. Gdyby nasze �ycie nie zmieni�o si� teraz znaczy�oby to, �e Damian nie by� dla nas wa�ny. Robiliby�my dalej swoje, ale tak nie jest dlatego z szacunku dla niego i tego by wiedzia� kim dla nas by�, musz� co� zrobi�. Marcin si�gn�� do kieszeni marynarki, wyci�gn�� ma�e pude�eczko, w kt�rym trzyma� towar, wzi�� du�y zamach i rzuci� z ca�ej si�y w pobliskie zaro�la. Marek nie m�wi�c nic uczyni� tak samo. Rzucaj�c krzykn�� tylko - Dla Damiana. U�miechn��em si�. - Wiecie, co kiedy szed�em spotka� si� z wami, rozsypa�em najpierw ca�y materia� na drodze, a p�niej wyrzuci�em pude�ko do kosza - na chwil� przerwa�em i spojrza�em na u�miechaj�cych si� Marka i Marcina - Sko�czyli�my to razem, razem w czterech - doko�czy�em z dum� w g�osie. Uczyli�my si� podejmowa� decyzje, te wa�ne i mniej wa�ne. Eycie cz�sto prowadzi�o nas na skrzy�owanie dr�g i wtedy przychodzi� czas na przemy�lenia i wyb�r. Czasem b��dzili�my i zataczali�my ko�a, cz�sto schodzili�my z trasy, ale tego dnia podj�li�my s�uszn� decyzj�. Wybrali�my przyja�� i zmiany, kt�re mia�y nast�pi� ju� niebawem. C� by by�o warte �ycie gdyby�my znali nasz� przysz�o��, nie by�oby wtedy marze�, tylko oczekiwanie. My tworzyli�my nasze �ycie - niepewne, kruche, z wielkimi ambicjami. To sprawia�o, �e mieli�my si�� walczy� i podejmowa� decyzje. Rozstali�my si� przy stacji, ka�dy poszed� w swoj� stron�. Mieli�my za sob� trudny i smutny dzie�. Szed�em do domu z pomys�em w g�owie i wspomnieniem s��w Damiana. Troch� ba�em si�, ale mia�em nadziej�, �e Damian b�dzie teraz naszym anio�em str�em. Czu�e jak�� si��, kt�ra pcha�a mnie do lepszego dzia�ania. Mo�e to by� on, a mo�e to �mier� potrafi�a tak bardzo zmieni� �ycie, moje �ycie. Mija�em ludzi ubranych na czarno, stali i rozmawiali. Pewnie tak�e byli na pogrzebie - pomy�la�em

O bramie, kt�r� przekroczymy wszyscy, by zapomnie� o tym co jest z�e, by cieszy� si� wieczno�ci�...

Zgłębianie indiańskiej duszy jest jak nurkowanie w kowadle – najczęściej boli od tego głowa.

Tematy