Zgłębianie indiańskiej duszy jest jak nurkowanie w kowadle – najczęściej boli od tego głowa.
). Przebywało tutaj: 9792000 Polaków,
1457000 Żydów, 526000 Ukraińców i Białorusinów, 65000 Niemców i 23000 osób in-
nych narodowości. Są to oczywiście dane nieścisłe, bo oparte na statystykach przedwo-
jennych, nie uwzględniających wojennej i okupacyjnej migracji, wywołanej ucieczką
przed nadchodzącym frontem, lekiem przed Niemcami lub Sowietami itp. Dają one jed-
nak wyobrażenie o liczebności i składzie narodowościowym zagarniętych ziem.
10 Dystrykt ten obejmował wschodnią cześć województwa lwowskiego, wojewódz-
two stanisławowskie, tarnopolskie i wołyńskie. GG powiększyła się wówczas do
145000 km2 i 17600000 ludności, skupiając tutaj: 11400000 Polaków, 4000000 Ukra-
ińców, 2100000 Żydów, 75000 volksdeutschów (tzn. osób „przynależnych" do narodu
niemieckiego, ale bez praw obywateli III Rzeszy) i 21000 innych narodowości.
POLSKIE WŁADZE NACZELNE NA OBCZYŹNIE
ny, wiadomo tylko było, że na jego czele stoi Frank i że podlega ono III Rzeszy), 45
Stalin postanowił zastosować zupełnie inną metodę. Miało nią być inkorporo-
wanie centralnej i wschodniej Polski pod przesłoną powszechnego „głosowania"
(rzeczywiście: „głosowania" a nie „wyborów"), w którym sami „obywatele" mieli
„zadecydować" o swej przynależności do ZSSR.
Plan ten przewidywał początkowo utworzenie trzech tworów parapaństwo-
wych: Zachodniej Białorusi, Zachodniej Ukrainy (miały one po krótkim okresie
przejściowym wejść w skład BSSR i USSR) oraz związkowej Polskiej Socjalistycz-
nej Republiki Sowieckiej (PSSR) wcielonej do ZSSR na takim samym szczeblu,
jak republiki: Białoruska i Ukraińska. Zamierzenie to ujawniały m. in. rozkazy,
wydane przez dowódcę Frontu Białoruskiego przed uderzeniem na Polskę. Roz-
kaz komandarma Kowaliowa z 15 września 1939 r., powielany w swych głównych
tezach przez dowódców armii, korpusów i brygad, twierdził:
/. Narody białoruski, ukraiński i polski broczą krwią w wojnie wszczętej przez
klikę rządzącą obszarniczo-kapitalistycznej Polski przeciwko Niemcom.
Robotnicy i chłopi Białorusi, Ukrainy i Polski stanęli do walki ze swym odwiecz-
nym wrogiem — obszarnikami i kapitalistami. [...]
2. Armie Frontu Białoruskiego o świcie 17 września przechodzą do natarcia
z zadaniem udzielenia pomocy powstańcom — robotnikom i chłopom Białorusi
i Polski — w obaleniu jarzma obszarników i kapitalistów, oraz niedopuszczenia do
zagarnięcia terytorium zachodniej Białorusi przez Niemcy. [...] [podkreślenia mo-
je-TS].
Dyrektywa Nr 01 tego samego dowódcy Frontu Białoruskiego z 16 września
1939 r. przewidywała m.in.:
- powołanie Zgromadzeń Ludowych (Narodowych) Białoruskiego i Ukraiń-
skiego, które miały doprowadzić do wcielenia Zachodniej Białorusi i Zachodniej
Ukrainy do BSSR i USSR;
— powołanie Polskiego Zgromadzenia Ludowego (Narodowego), które miało
zadecydować o utworzeniu Polskiej Socjalistycznej Republiki Sowieckiej;
- tworzenie w zajmowanych miastach Zarządów Tymczasowych;
- tworzenie w miastach Gwardii Robotniczej „dla zaprowadzenia porządku
rewolucyj nego";
— tworzenie na wsi Komitetów Chłopskich z przedstawicieli „biedniaków"
i „średniaków".
Stwierdza ona: wszystkie wymienione zadania mają na celu zburzenie istniejącej
tu pańsko-burżuazyjnej władzy. Powinny by ć przeprowadzone przez funkcjonariuszy
wojska, ponieważ do utworzenia nowej władzy jedyną władzą na tych terenach po-
winno być wojsko i jego oddziały współpracujące z NKWD.
Z kolei rozkaz Rady Wojennej Frontu Białoruskiego z 16 września 1939 r. po-
wiadał: Idziemy nie jako zdobywcy, lecz jako wyzwoliciele naszych braci Białoru-
sinów, Ukraińców i ludu pracującego Pobki [podkreślenie moje — TS]. Dalsze
BUDOWA PAŃSTWA PODZIEMNEGO
46 rozkazy mówiły o takich bzdurach, jak powstanie chłopów krakowskich (Kraków
był wtedy od dawna zajęty przez wojska niemieckie), o walce rewolucyjno-po-
wstańczej chłopów białoruskich i ukraińskich, którym z pomocą śpieszy Armia
Czerwona. Także dalsze rozkazy dowódców przewidywały zorganizowanie przez
armię, przy pomocy funkcjonariuszy NKWD, Zarządów Tymczasowych jako or-
ganów administracji cywilnej w obwodach (obłastiach)n i mniejszych jednost-
kach administracyjnych z siedzibami w miastach oraz Komitetów Chłopskich we
wsiach i gminach wiejskich. Nakazywano także rozkazami tworzenie Gwardii
Robotniczej, jako formacji militarno-policyjnej, wspierającej Armię Czerwoną
w łamaniu polskiego oporu wojskowego oraz w likwidacji prób dezorganizacji za-
plecza przez „bandy oficerskie" czy złożone z innych „elementów kontrrewolucyj-
nych". Potem nakazywano tworzenie Milicji Obywatelskiej (rozkaz z 21IX1939 r.)
jako służby porządkowej; planowano wydawanie gazet itp. A więc jeszcze przed
uderzeniem i w jego pierwszej fazie zaprojektowano dokładnie i w szczegółach
„ład rewolucyjny", który miał oficjalnie być efektem spontanicznej oddolnej ini-
cjatywy zrewolucjonizowanych chłopów i robotników.12
Założenia te realizowano w praktyce już od popołudnia 17 września, tworząc
natychmiast Zarządy Tymczasowe, Komitety Chłopskie, przeformowywując róż-
ne „oddziały powstańcze" i bandy na gwardie i milicje. Przystąpiono też natych-
miast do realizacji przewrotu polityczno-społeczno-gospodarczego, polegającego
na usuwaniu i aresztowaniu ludzi z dotychczasowego aparatu administracji pań-
stwowej i samorządowego, nacjonalizacji ziem lub rozdawaniu jej wśród chło-
pów małorolnych i bezrolnych1^, zajmowaniu i nacjonalizacji fabryk, kopalń,
banków itp.
Zajęty teren odcięto strzeżoną granicą od BSSR i USSR i bardzo szybko po-
dzielono na dwie, odrębne, części: Zachodnią Białoruś i Zachodnią Ukrainę. Gra-
nice tych dwóch tworów parapaństwowych po 28 września 1939 r