Zgłębianie indiańskiej duszy jest jak nurkowanie w kowadle – najczęściej boli od tego głowa.
Owe pojednania miały duże znaczenie dla ujednolicenia stanowiska "szczytu"
zaczął militamie rozprawiać się z cywilami Rada Bez s ama "mlot<łczy kanueni"- Kiedy Izrael ! arabskiego w sprawie "planu Shultza", którego autor w przededniu algierskich obrad przyjechał
wania maksymalnej powściągliwości w celu Drzvczv pleczenstwa ONZ ^zwała go "do zacho- | na Bliski Wschód i usiłował przekonać do swoich koncepcji stolice arabskie.
1987 r.). Był to nie notowany od dawna przypadek nieT'1 sl? ustanowienia Pnkoju" (22 XU Utwierdzając się w swojej tożsamości OWP zaczęła (VI 1988 r.) nadawać sygnały, iż będzie
izraelskiej. Takie stanowisko wynikło ze zrozumienia f oi>owama USA P™0^ rezolucji anty- j gotowa podjąć bezpośrednie rozmowy z Izraelem w ramach międzynarodowej konferencji po-
opinię amerykańską i światową oraz było skutkiem z b' azywancg0 lntifadzie (powstaniu) przez j kojowej. Do wzmocnienia tożsamości OWP przyczynił się pośrednio król Husajn, który
dniowego "szczytu" Reagan-Gorbaczow do udziału w OWIązama sl? ^^"gtonu w czasie gru- w przemówieniu do narodu (31 VII 1988 r.) ogłosił "zerwanie więzów prawnych i admini-
Kierownictwo OWP zręcznie wykorzystywało ws izyg 'ml\-lkc>nferenc)i pokojowej, stracyjnych między obydwoma brzegami Jordanu". Wypowiedź ta przyspieszyła przygoto-
Bezpieczeństwa (z 5 11988 r.), która wezwała Izra l omnlaną'a takze "astępną rezolucję Rady wania OWP do powołania tymczasowego rządu palestyńskiego - realizacji idei spotykającej się
nych Palestyńczyków z terytoriów okupowanych" (-USA ° zymanla slę od ^Portacji cywil- z życzliwością Ammanu i Kairu. W tej sytuacji Przewodniczący Komitetu Wykonawczego pod-
ferencji prasowej w Tunisie Arafat ujawnił (24 XII rósTT g aly za rezolucją). Na koń- pisał w Bagdadzie (23 Vffl 1988 r.) dokumenty, na mocy których OWP brała pełną opiekę
rozważa możliwość utworzenia emigracyjnego rz du ' ze ltet ^""awczy OWP nad Zachodnim Brzegiem Jordanu (Cisjordanią) i pracownikami zatrudnionymi tam w insty-
z terytoriów okupowanych nawiązywali kontakty z d lpa es g0' Załączę palestyńscy tucjach publicznych, z którymi Jordania rozwiązała umowy o pracę na mocy decyzji króla Hu-
zwycięsko z batalii o pozostanie jej misji przy ONZ ed omatanu (n 19881\)- owp ^szła sajna. Ponadto dekret Arafata głosił, że "ustawy i przepisy z tym związane, stosowane na okupo-
ustawy antyterrorystycznej uchwalił usunięcie iei z t t pment ^^kariski w ramach tzw. wanych terytoriach palestyńskich do 31 lipca 1988 r., pozostaną w mocy aż do ich modyfikacji
dniowej debacie Zgromadzenie Ogólne NZ uchwal-1 °""1- (d0 20 m 1988 r)- p0 trzy- lub zniesienia przez miarodajne palestyńskie władze ustawodawcze".
wał przeciw) rezolucję stwierdzającą iż ustawa K ' ° prawle Je yslnie (tylk0 ^rael głoso- Następny krok na drodze instytucjonalizacji tożsamości palestyńskiej stanowiły uchwały
o stosunkach między tą organizacją a krajem-gospOSr511 sta^0^1 pogwalcerie Inwencji ONZ trzeciej w jej dziejach nadzwyczajnej sesji Palestyńskiej Rady Narodowej w Algierze (12-15
w tej sprawie, przyjętej jednomyślnie (Izrael nie u arzem n 1988 r^' w drugie) ''^olucji XI 1988 r.). Złożyła ona hołd dzieciom-uczestnikom intifady i w ostatnim dniu obrad prokla-
wego Trybunału Sprawiedliwości o wydanie opinii05 "W A zwrócon0 się d0 ^ędzynarodo- mowała powstanie Państwa Palestyny, które "jest państwem miłującym pokój i przestrzegaj ą-
arbitraż w tej sprawie. Kiedy USA przystąpiły do ' d\ - s.ą.zobowiazane zgodzić się na cym zasad pokojowego współistnienia". W następnych dniach Państwo Palestyna zostało uzna-
arabskich Zgromadzenie Ogólne ponownie wyoow^ ^sm^ mlsji-owp'na wniosek fc^Jów ne przez ponad 20 państw, głównie arabskich i muzułmańskich. Arafat stwierdził, że deklaracja
ilością głosów (USA i Izrael były przeciwne)